با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر، مرتبط با موضوع در دسترس شما خواهد بود.بیش از نیمی از جمعیت جهان در شهرها می‌زیند و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰ این جمعیت ۷۰درصد افزایش یابد. از لحاظ اقتصادی نتایج شهرنشینی بسیار قابل ملاحظه است، برای مثال، شهرها سهم ۸۰درصدی از تولید ناخالص داخلی جهانی دارند. این نکته را همه می‌دانند که برای دست‌یابی به پیروزی باید هزینه کرد و درباره‌ی موفقیت شهرها نیز این مورد صدق می‌کند.
الگوهای نامناسب مصرف، تخریب محیط‌زیست و برهم خوردن تعادل، تنها چند مورد از مشکلات شهرها هستند. این موارد به عقیده برخی از محققان با عصر دیجیتال و سرعت بالای جابه‌جایی نیروی کار در تناقض است و به عبارت دیگر، پایان زمان شهرنشینی اینچنینی است. با توجه به آنچه ما امروزه از شهرها و دیجیتالی شدن می‌دانیم، نتیجه‌گیری معکوس، تضمین شده‌تر به نظر می‌رسد. یعنی دهه‌های بعدی به کمک فناوری‌های دیجیتال شاهد شهرهایی خواهیم بود که مشارکت‌های بین‌المللی قدرتمندی را به وجود می‌آورند و مدیریت حل مشکلات در سطح جهانی را عهده‌دار خواهند بود که در اینجا علت آن شرح داده می‌شود.
پتانسیل‌های نهفته در ظرفیت شهرها: افرادی که از شهرهای شانگهای، نیویورک یا هر شهر بزرگ و مدرن دیگری که مملو از آسمانخراش‌ها است بازدید کرده‌اند، به راحتی ظرفیت منحصربه‌فرد این شهرها را متوجه خواهند شد. با وجود این اما موضوعی بسیار شگفت‌انگیزتر در پشت صحنه وجود دارد. بر اساس نتایج تحقیقات اخیر به مدیریت محققان «جفری‌وست» و «لوئیس بتنکورت» شهرهای امروزی، سرمایه‌های انسانی و فیزیکی فراوانی را با ابعاد گوناگون در برگرفته‌اند و زمانی که موضوع آمارهای تعیین‌کننده مانند تولید ناخالص داخلی، دستمزد، اختراعات، هزینه‌های تحقیق و توسعه و... مطرح باشد، شهرها به ازای هر یک ورودی، مقادیر خروجی بیشتری تولید می‌کنند. به‌طور کلی شهرها منابع سرانه کمی را در زمینه زیرساخت‌ها و خدمات هدر می‌دهند. انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰ جمعیت دنیا به ۹ میلیارد و ۷۰۰ میلیون نفر برسد که چنین جمعیتی باید در شهرها اسکان داده شوند و با دیجیتالی شدن شهرها، قابلیت‌های حل مساله نیز رشد خواهد کرد.
تغییرات در چگونگی انجام فعالیت‌ها و دفاتر کار: در سال ۲۰۲۰ شاهد تولد اولین گروه از نسل C (ابتدای واژه Connected به معنی اتصال) خواهیم بود که به وسیله آن تمام زندگی خود را احاطه شده در دنیای دیجیتال خواهیم دید. تا آن زمان، چهار مولفه اصلی انقلاب صنعتی چهارم (Industry ۴.۰) یعنی اتوماسیون، واقعیت افزوده، محاسبات ابری و هوش مصنوعی با تمام قدرت و شکوه نمایان خواهند شد، زیرا ظهور عصر دیجیتال زمینه‌ساز تولد نسل C است. یکی از نتایجی که دیجیتالی شدن به ارمغان می‌آورد، افزایش بهبود ارتباطات است که در این راستا، نیروی کار به‌طور فزاینده‌ای به‌صورت «سیار» به فعالیت خود می‌پردازد. همچنین دیجیتالی شدن سبب خواهد شد که معنای سیار بودن نیز تغییر کند. در واقع نسل C اولین گروه کارگرانی خواهند بود که تحت شرایط خود سیار شده و آزادانه جابه‌جا می‌شوند و این جابه‌جایی پیش از آن است که دیگران آنها را مجبور به نقل مکان کنند.
دیجیتالی شدن به تغییر شاخص‌ها و میزان بهره‌وری در سطوح مختلف نیز می‌پردازد و از همه مهم‌تر به افزایش مزایای خوشه‌بندی در بخش‌های عمده خصوصا در تولید، خدمات مالی و خدمات مهمانداری و اقامت(hospitality) کمک خواهد کرد. کلید موفقیت در دست کارآفرینانی است که در این خوشه‌ها فعالیت کرده و در آنها مشغول هستند. افراد به‌منظور انجام وظایف خود باید مرزهای جغرافیایی را شکسته و با جهش بر فرامرزها از روش بهره‌گیری از «شرکت‌های کوچک چندملیتی» مانند eBay، علی‌بابا و آمازون استفاده کنند.
چرا جوامع وابسته شهرها خواهند شد: مطالعات اخیر نشان داده است که شهرها در افزایش وابستگی جامعه نقش بسزایی دارند. به‌دلیل اینکه با ایجاد فضاهای پویا و ارائه خدمات اجتماعی و سیستم‌های آموزشی قابل دسترس، فرصت‌هایی برای مشارکت مدنی ایجاد می‌شود. خوشبختانه برای ما شهرنشین‌ها، وابستگی جامعه یک مکانیزم مثبت است و به رضایت عمومی، رشد تولید ناخالص داخلی و شاخص‌های دیگری که مدنظر زندگی مدرن است مربوط می‌شود، لذا ظرفیت و پتانسیل شهرها برای بسترسازی و ایجاد همه‌جانبه فعالیت‌های اقتصادی و طرح‌های نوآور، این موضوع را تضمین خواهد کرد که شهرها رهبری قرن بعدی را به عهده خواهند گرفت. به عبارت دیگر شهرهای چندملیتی از کشورهای یک‌ملیتی، فعال‌تر خواهند بود. اما با این حال شهرها، با توان اقتصادی بالا و میل شدید به پذیرش، همچنان از تسلط پایدار و کافی برخوردار نیستند.
شما کجا هستید: در تمام دنیا مسوولان شهرها، طرح‌های مشارکتی مناسبی را تدوین می‌کنند تا قدرت خود را به جای بهره‌گیری از موقعیت‌های جغرافیایی یا مسائل سیاسی، از منافع مشترک به دست آورند. به همین جهت مدیران شهرها در راستای ارائه پیشنهادهای رقابتی، در حال تشکیل دفاتر تبلیغات سرمایه‌گذاری و تجارت مستقل در موضوعات مالی و گردشگری هستند. لزوما موضوعات ملی، مهم‌ترین زمینه برای شهرهای مدرن نیستند. ایالات متحده که کشوری خودکفا است، از لحاظ سیاسی نیز در حال بیدار شدن رو به دنیای جدیدی از شهروندان جهانی است. در همین زمینه می‌توان مثالی مطرح کرد مانند اینکه شهرهای نیویورک و سانفرانسیسکو در کنار بیش از ۳۸۰ شهر دیگر به توافق‌نامه پاریس متعهد شدند در حالی که دولت مرکزی این کشور آن را رد کرده است.
شهرهای هوشمند زندگی را آسان‌تر می‌کنند: علاوه‌براین دیجیتالی شدن این وعده را به شهروندان می‌دهد که حتی بهترین‌ها را هم بهتر می‌کند. در شهرهای هوشمند مانند تالین، شهروندان به راحتی از طریق پلت‌فرم‌های دیجیتالی که آنها را قادر به امضای قراردادها، ثبت مالیات خود و رای دادن در انتخابات می‌کند، با دولت شهری خود تعامل برقرار می‌کنند. برنامه‌های مشابهی در سنگاپور، آمستردام و شهرهای دیگر در راه هستند تا Government ۴.۰ دولت‌های هزاره چهارم را به واقعیتی تبدیل کنند که مطابق با قابلیت‌های اقتصادی نوآورانه باشند. شاید تحسین‌برانگیزترین وعده دیجیتالی شدن، دولت الکترونیک محلی است. پلت‌فرم‌های دیجیتال، پاسخگویی و دسترسی را ممکن ساخته و یک تغییر بنیادی در نحوه ارتباط دولت‌های محلی با افراد دیگر صورت می‌گیرد. به عبارت دیگر زمانی که دولت‌ها ما شهروندان را به‌عنوان یک مشتری می‌بینند، ممکن است نزدیک‌تر از آنچه تصور می‌کنیم به یکدیگر باشیم و وقتی آن زمان فرا برسد مطمئن هستیم که از دیجیتالی شدن تشکر خواهیم کرد.
مترجم: امیرعلی رمدانی
منبع: weforum
برگرفته از : donya-e-eqtesad.com
|
|
